රුදු රළ පෙළ මත දිවි.. 7

හැමදාම වගේ අදත් අපි ආවේ මුහුද බලන්න... ගෙදර ඉද්දිත් මේක දිහා බලාගෙන ඉන්නේ... දැන් ඇවිල්ලත් අපි දෙන්නා කතා නැතිව මුහුද දිහා බලාගෙන ඉන්නවා..

නිහැඬියාව මැදින් මුහුද දිහා බලාගෙන නිරාශා මිමිණුවා....

මට තවත් එක දෙයක් තියෙනවා නිරූ එහෙම එපා නොවෙන....

ඒ මොකක්ද?

ඒ ඔයා... කොච්චර දැක්කත් එපා වෙන්නේ නෑ....

එහෙමනම් කොච්චර දෙයක්ද සුරේශ්... රිසල්ට්ස් බලලා ගෙදර ගියාට පස්සේ මටත් අනිත් කෙල්ලොන්ට දැනෙන බයම දැනුනා... ඔයා ලොක්කෙක් වුනාට පස්සේ මාව එපා වෙයිද කියලා.. එහෙම උනත් කමක් නෑ කියලා හිත හදා ගත්තා...

මට ඔයා අමතක වෙන්නේ නෑ මගේ මැණික,,,,

හරියටම උදේ 8 වෙනකොට දුම්රිය පොලට මුණ ගැහුන මේ දෙන්නා කෝච්චියේම ආවේ ගාලු කොටුවට... කුඩ යට තුරුලු වෙලා හිටපු සිය ගානක් පෙම්වතුන් අතරට එකතු වුන සුරේශ් සහ නිරාශා ඒ හැම පෙම්වතෙක් වගේම තමන්ගේ අනාගතය ගැන හීන මවන්න පටන් ගත්තා... ගල් කාණුව දිගේ පෙම් යුවලවල් 10ක් විතර, වෙන වෙන ලෝකවල තනිවෙලා හිටියා... නිරාශාත් සුරේශ්ගේ ලය මත හිස තබා ගත්තේ ප්‍රේමය විඳින්නට තිබෙන නිදහස උපරිමයෙන් භුක්ති විඳින්නට වෙන්න ඇති..

නිරූ...

ම්ම්ම්ම්ම්.....?

ඇත්තටම ඇයි ඔයාට මට ආදරේ හිතුනේ....

මම දන්නේ නෑ සුරේශ්... මම දැනටත් දන්නේ මට එහෙම හිතුනා කියලා විතරයි...

අද හරි නිදහස් නේද නිරූ... නිරාශාගේ උරහිස වටේ ගිය සුරේශ්ගේ වමතේ ඇඟිලි තුඩු ලතාවකට ඉහල පහල යන්න උනා... ඒ එක්කම සුරේශ්ගේ තොල් නිරාශාගේ නලල් තලයට පහත් වුනා... ජීවිතේ පළවෙනි වතාවට විඳින මේ සුවය දරාගන්නට බැරිව නිරාශාගේ දෑස පිය වුනා...

*******

අජියා වරේ.........න්.......

මොකද **තො බෙරිහන් දෙන්නේ....

යමන් රා කට්ටක් ගහමු.. මගේ ගානේ...

ආරන්චියි.. මලයා උඩින්ම ගොඩ ගිහින් කියලා.. ඒකනේ මචන් කියන්නේ,,, කරදර පස්සෙන් එන්නේ සුභ ආරන්චි කියලා...

සිරා හැගීමක් බන් හිතේ තියෙන්නේ... යමන් යමන්....

කාලෙකින් මුණ ගැහුන හොඳම යාළුවෝ දෙන්නා රා තැබෑරුම පැත්තට පිය එසෙව්වා....

මේ සුජියා....

කියපන්...

උඹ මොකද කරන්නේ හවස...

ලොකු වැඩක් නෑ...

සනසේ මැනේජරයා එන්න කිව්ව හවස... ඌව හම්බෙන්න යමුද?

ඒ පාර උඹ මොනාද කරන්න හදන්නේ?

මම  ඌත් එක්ක කතා කලා ලක්ශෙක ලෝන් එකක් ගන්න... ඒකෙන් අපි මාළු ටිකක් අරන් පටන් ගමුද පොඩි වැඩක්..

මගෙ ඔය අදහස නම් තිබ්බා අජියා.. හවුලෙ කරනවානම් උඹ තරම් හොද වෙන යාලුවෙකුත් නෑ.. මේ රා ශොට් එක ඉවර වෙන්න කලින් මම උඹට වචනයක් දෙන්නම්....

අපි කවදාහරි දියුනු වෙන්න ඕන බන්... හැමදාම අනුන්ගේ බෝට්ටුවලම ජීවිතේ ගෙවන්න බෑ බන්...

ඇත්ත... ඕකම මගේ ඔළුවෙත් වැඩ කරනවා මචන්...

ඊයේ රෑ මද්දුවා වෙරළට ගිය වෙලාවේ සිද්ද වෙච්ච කතාබහ ආයෙත් සුජිත්ගේ ඔලුවට ගලාගෙන ආවා..

ලොකු පුතේ...

ඇයි අම්මේ..

තාත්තට දැන් මුහුදු යන්න අමාරුයි... නරකද උඹ පොඩි වෙළදාමක්වත් පටන් ගන්න හිතුවොත්....

මගෙ හිතෙත් ඕක තියෙනවා අම්මේ... ඒත් ඒවාට ප්‍රශ්ණ ගොඩයි...

ලොකු පුතෙ.. ප්‍රශ්ණ කිය කියා හිටියනම් අද උඹත් ඔතන නෑ... දැන් මොනවැයි ඔය ප්‍රශ්ණ..

ලොකුම එක අම්මේ සල්ලි නෑ.. අනික මාළු ඇර වෙන වෙළදාමක් කරන්න සල්ලි නෑ...

ඉතින් මාළු වෙළදාමක්ම කරහන්කෝ.. මම සල්ලි ටිකක් දෙන්නම්...

අම්ම ගාව කොයින්ද සල්ලි....

මම උඹලගෙ තාත්තත් එක්ක ඇවිත් දැන් අවුරුදු 30ක්... හැමදාම උබලගේ තාත්තා මගේ අතට කීයක් හරි දුන්නා.. ඒකෙන් ඉතිරි කරපු ඔක්කොම සල්ලි ටික තියෙනව කුස්සියේ තියෙන කලේ.. මට ඕවා තේරෙන්නේ නෑ... උඹම ගැනලා බලහන්,,,

තාත්තාත් ඉන්න වෙලාවක ගනිමු අම්මේ... සුජිත් හිතේ අම්මා ගැන ආඩම්බරයක් එක්ක ගෞරවයක් ඇති වුනා... අදම ගිහින් මේ ගැන කතා කරන්න ඕන කියලා හිතද්දි මුවට නැගුනේ හීනි හිනාවක්..

මොකද බන් තනියෙන් හිනාවෙන්නේ.. උඹට ඩෝප් ද?

අපි අර වැඩේ පටන් ගමු මචන්.. හවස යමු....

අන්න මස්සිනා... එළකිරි... යමන්... තව එක දෙයක් තියෙනවා..

ඒ පාර මොන ***ක්ද?

ඒකක් තමයි බන්.. අර මාටින්ගේ දුව නිර්මලා ගැන මොකද උඹ හිතන්නේ...

හොඳ කෙල්ල... ඇයි?

මට ඒකිට බැල්ම දාන්න හිතක් පහල වෙනවා...

කිසි අවුලක් නෑ.. ඒකි එහෙ මෙහෙ ගිහින් චාටර් වුනා කියලත් මම අහල නෑ..

මම ඊයෙ පොඩ්ඩක් සීන් එකට එන්ටර් වුනා.. අවුලක් නෑ වගේ.. 

ඔන්න පුතා.. උඹ අපිට කියන්නේ පෙරහැර ගියාට පස්සෙනේ.. 

නෑ බන්, පවුලට පෑහෙන එකෙක් එපායැ කර ගහගන්න...

මම ඕනනම් ශ්‍රියා නැන්දට කියන්නම්....

මේ මචන්..., මම වැඩේ කරගන්නම්.. උඹ ඕක අහන්න ගියොත් ඔය ගෑනි කියයි අජිත් පුතාට නෙවෙයි පුලුවන්නම් උඹ අරගෙන පලයන් කියලා.. ඇයි මේ ගමේ ගෑනු හිතන් ඉන්නේ උඹ හෙන බෝධි සත්ත්වයා කියලනේ...

ඒකටනම් දෙන්නටම හොද හැටියට හිනා ගියා...

*******

දැන් නම් ගොඩාක් දවල් වෙලා සුරේ.. අපි යමුද? නිරාශා ඇහුවේ කැමැත්තකින් නෙවේ...

යමු.. නිදහස උනත් ඕනවට වඩා පාවිච්චි කරන්න හොඳ නෑ.. කෝච්චියේම යමු..

හා.. මොනවාහරි කාලා යමු... මට බඩ ගිනියි...

හරි නිරු.. මොකෝ මේ ඇඳුම් අවුල් කරගෙන... තම ඇඳුම නිසි ලෙස සකසමින් හිටපු නිරාශාගෙන් සුරේශ් ඇහුවේ පොඩි හිනාවකුත් එක්ක...

කවුද දන්නේ නෑ අවුල් කලේ.. මම අද තමයි දන්නේ උපාසකයගේ තරම... 

ප්‍රතිපල නිසා හිතේ තිබුනු සතුටත්, අද තනිවෙච්ච නිසා හිතේ තිබුනු සතුටත් නිසා නිරාශා සහ සුරේශ් හිටියෙ හරිම සතුටින්... නිරාශාගේ සුලගිල්ල ආදරෙන් අල්ලගෙන සුරේශ් ගාල්ල බස් නැවතුම්පලට පිය නගන්න වුනා...

*******


කුකුල් මස් සුවඳ නහයට දැනෙන කොට සුරේශ් හිටියේ කාමරේ පොතක් කියවන ගමන්... සුජිත් ඇවිත් ඇඳේ ඉඳගද්දි පොත වහපු සුරේශ්, අයියට ඉඩ දීලා ඇඳේ අනික් කෙළවරේ ඉඳ ගත්තා.. ඇඳේ කිරි කිරි සද්දේ දෙන්නටම අමුත්තක් වුනේ නෑ... 

දැන් උඹලා දෙන්නා අද ගාලු කොටුවට වෙලා මොනවද කතා කලේ....?

අයියා කොහොමද දන්නේ අපි ගාලු ගියා කියලා...

හරි, ඒවා වැඩක් නෑ... දැන් කියපන් උඹලා දෙන්නා මොනවද කරන්න හදන්නේ කියලා...

විශේශ දෙයක් නෑ අයියේ.. කැම්පස් පටන් ගන්නකන් ඉංග්‍රීසි ටිකක් ඉගෙන ගන්න ඉන්නේ.. සීසන් එක අරගෙන කොළඹ ගිහින් හොද ඉංග්‍රීසි කෝස් එකක් කරනවා... නිරූනම් එහෙ නැවතිලාම බ්‍රිටිශ් කවුන්සිල් කරනවලු.. අපිට එච්චර සල්ලි නෑනේ අයියේ..

හොදයි.. දැන් ප්‍රේමසිරියා දන්නවද මේ හුටපටේ...

නෑ කියලා තමයි හිතෙන්නේ.. නිරූනම් කියනවා දැනගෙන සද්දෙ වහලා ඉන්නවද දන්නෙත් නෑ කියලා...

ඔව්.. මටත් එහෙමයි හිතෙන්නේ.. ඕකා හෙන කපටිය.. ලෝයර් හින්දා අයින් කරන්නත් බෑ.. මාලු කාරයාගෙ පුත හින්දා ලං කර ගන්නත් බෑ කියලා හිතනවා ඇති.. මම ආවේ ඒක කියන්න නෙමෙයි... අද ගියා මමයි අජියයි සනසෙ මැනේජර් හම්බෙන්න...

ඉතින්...

මිනිහා අජියාට ලක්ශෙක ලෝන් එකක් දෙන්නම් කියලා.. මමත් එක්ක එකතු වෙන නිසා ලක්ශ දෙකක් දෙන්නම් කිව්වා.. පොඩි බිස්නස් එකක් පටන් ගන්නයි යන්නේ අපි දෙන්නා.. 

ඒක හොදයි... අයියා අම්මයි තාත්තයි එක්ක කතා කලාද මේ ගැන..

අද රෑ කතා කරමු... උඹත් වරෙන්කො...

හරි අයියේ....

රෑ කෑම කාල ඉවර වෙද්දි කට්ටියගෙම හිතේ තිබ්බේ හීනි සතුටක්... සාදයක් නොවුනත් කාලෙකට පස්සේ ගෙදර අය එකතුවෙලා එකට කෑම ගැනීමම ලොකු දෙයක් කියලා ස්වර්ණාට හිතුනා... අස්පස් කෙරිලි පැත්තක තියලා, සාලෙට ආවේ වැදගත් කතාවක් කරන්න කියලා...

මහත්තයො.. මේ ලොකු පුතා බිසිනස් එකක් කොරන්න යනවයි කියන්නේ....

හ්ම්ම්ම්.....

හූ මිටිය යහපත්.. කොල්ලෝ තුන් දෙනා සාලෙට ආවේ මේ ගැන කථා කරන්න....

ඔව් තාත්තේ.. තාත්තා දැන් මහන්සි වුනා ඇති... මම පොඩි බිස්නස් එකක් පටන් ගන්න යන්නේ අජිත් එක්ක...

මට තාම දෑතෙ හයිය තියෙනවා ලොක්කෝ... අනික ඕවට කොයින්ද සල්ලි...

බැංකුවේ මහත්තයා ලක්ශ දෙකක ණයක් දෙන්නම් කිව්වා අවුරුදු 5කින් ගෙවන්න....

ලොකු පුතේ... අර කුස්සියේ මැස්ස උඩ ඇති පැලැස්තර දාපු කලේ... ඒකත් අරන් වරෙන්...

පොඩ්ඩො ඒක ගෙනෙන්....

හිරූශ ගෙනාපු කලේ තිබ්බ මුදල් නෝට්ටු එකින් එක සුජිත් එළියට අදින්න වුනා... රුපියල් දහසේ සහ පන්සියයේ කොල වලින් කලය භාගයක් පිරිලා තිබුනා...

කොහෙන්ද සුවර්ණෝ මෙච්චර සල්ලි උඹට..? ගුණපාල කවදාවත් මෙච්චර සල්ලියක් දැකලා තිබුනේ නෑ...

ඔහේ මේ අවුරුදු 30ට ගෙනත් දුන්න සල්ලිවල ඉතුරු ටික තමයි මහත්තයො.... කීයක් තියෙනවද ලොක්කෝ...

හැත්තෑ අටදාස් හයසීයක් තියෙනවා අම්මේ....

මම එච්චර ගෙනත් දුන්නද සුවර්නෝ.....

ඔයිට වඩා ගෙනිහින් දුන්නා බඩා මුදලාලියාට.....

කසිප්පු උගුරක් බීඩියක් නැති ජීවිතෙ මොකටද බන් මාළු කාරයෙකුට.....

දැන් ලොකු පුතේ, මොනා හරි කරපන් ඕකෙන්... 

කල්පනා කරලා බලමු අම්මේ... ටවුමේ කඩයක් ඇරියානම් හොඳයි කියලා හිතෙනවා... බලමුකෝ අජියා එක්කත් කතා කරලා... අම්මට බය හිතුනේ නැද්ද අම්මේ මෙච්චර සල්ලි ගෙදර තියාගෙන ඉන්න....

මම දන්නේ නෑ පුතේ ඔච්චර තියෙනවා කියලා... අද තමයි දැක්කෙත්... 

මෙවන් දිරිය කාන්තාවක් තම මව වීම ගැන පුතුන් තුල ජනිත වූයේ හැබෑම ආඩම්බරයක්....

මට දැන් මැරෙන්න භය නෑ පුතේ..... ගුණපාලගේ හැඬුම් ස්වරය ඒ රාත්‍රියට සංවේදීකමක් අරන් ආවා..  

පිංතූරය මෙතනින්....                                            මතු සම්භන්ධයි....

රුදු රළ පෙළ මත දිවි.. 6

ආ... ජෝඩු දාලා යනකොට ආතල්ද..........................?

පිටිපස්සෙන් ඇහුණු පජාත කටහඬ අදුර ගන්න සුරේශ්ට වැඩි වෙලාවක් ගියේ නෑ.. 

බලු කථා කියන්න එපා තිසා... බලපන් කාටහරි ඇහුණානම් එහෙම...

අනේ යකෝ.. බොලාට ජෝඩු දාල යන්න පුලුවන් රාමා සීතා වගේ... මෙතන අපි ටිකක් හයියෙන් කට ඇරියොත් තමයි මූණ නාළු කරගෙන කෙඳිරි ගාන්නේ... යමන් සිගරට් එකක් ගහන්න.. ඕකිව ඉස්කෝලෙට දාල වරෙන්...

තිසා.. සිගරට් බොන්න යනවනම් තනියම පලයන්.. සුරේශ්ව එක්ක යන්න එපා.. 

අනේ සමාවියන් නිරූ.. උඹේ කොල්ලයි මමයි ගහන බට...  ඕකට සිගරට් එකක් අදිනවා තියා බීම බටේකින් බීම ටිකක් උඩට ඇඳගන්න බෑ බන්...

එයාගේ ඇඳිල්ල මම බලා ගන්නම් තිසා.. උඹ හිටපන් පාඩුවේ....

අම්මට සිරි.. තොපිට දැන් අපි උඹලා වෙනුවෙන් හෙළපු දහඩිය කඳුලු, කාපු කටු, තියපු බෙලි, ඔක්කොම අමතකයි ආ.... අඩෝ බලහන්කෝ සුරේශ් මේකිගේ සැර...

හරි බන්.. කට වහගනිල්ලා දෙන්නම... දෙන්නා එකතු වුනොත් ඇවිලෙනවා.. මට තමයි කන්කරච්චලේ...

කොහොමද සුරේශ්, ප්‍රථිපල බලන්න ආවද?

නෑ මිස් අපි මේ පොළට ආවා යුනිෆෝම් ඇඳගෙන...

ලොජික් උගන්නපු පෙරේරා මිස්ට උත්තරේ හම්බුනේ තිසල්ගෙන්..

ආ.. ඇත්තද? එහෙනම් බඩු අරගෙන පලයන් තිසල්... හිනාවෙන්ම උත්තර දුන්න ගුරුතුමී ගැන තුන් දෙනාගෙම හිතේ තිබ්බේ ලොකු ගරුත්වයක්... මිස්ගේ මුහුණට ඊලඟ වතාවේ ආවේ බැරෑරුම් කමක්....

දැන් දෙන්නා අනාගතේ තීරණය කරලද?

මොන දෙන්නද මිස්? නිරුයි, සුරේශ් දෙන්නගේ කකුල් සීතල වුනා....

අපි ඔය වයස පහු කරලා ලමයෝ ආවේ.. ඉගෙන ගන්න එකට බාධාවක් නොකරගෙන පාඩුවේ තමන්ගේ වැඩේ කරගෙන ගිය නිසා තමයි අපිත් නොදැක්කා වගේ හිටියේ.. දෙන්නාම හොඳට විභාගේ පාස් වෙයි.. තිසල් ගැනත් මම බලාපොරොත්තු තියාගෙන ඉන්නේ... තව පැයකින් විතර ප්‍රථිපල ගෙනෙයි.. මම හිතන්නේ ප්‍රින්සිපල් ගියා තැපැල් කන්තෝරුවට..

විභාගෙ පාස් වෙයි කියලා හිතනවා  මිස්.. ඒත් මිස් මම ගැන නම් බලාපොරොත්තු තියාගන්න එපා.. මට නිකන් ලැජ්ජයි වගේ... තිසාට කුණු කතාවක් කියන්න තියෙනවානම් කවුද කියලා නෑ.. සුරේශ් තනියම හිනා වුනා..

අනේ පලයන් කොල්ලො මගෙන් කුණුහරප අහන්නේ නැතුව.. කියාගෙන මිස් ගියා.. ප්‍රතිපල එනකම් කට්ටිය ඉස්කෝලේ පුරා තැන් තැන් වල යාළුවොත් එක්ක පොඩි පොඩි සාකච්ඡා පවත්වමින් හිටියේ... සුරේශ් ගේ ප්‍රතිපල සම්භන්ධව කිසි කෙනෙකුට සැකයක් නොතිබ්බ එක ඔහුගේ පීඩනය තවත් වැඩි කරන්න සමත් වුනා... නිරූ නම් ඒ ගැන ආඩම්භරෙන් හිටියේ.. ප්‍රථිපල සම්භන්ධව සපුරා අමතක කරපු තිසල් කට්ටියත් එක්ක රිසි සේ විනෝද වුනා...

පියදාස අයියා කොල ටික අරන් ආවේ දැන්වීම් පුවරුවේ දාන්න... ඊටත් කලින් ගුරු මණ්ඩලය ප්‍රථිපල බලලා තිබ්බා... පොලිටිකල් කරපු ජයන්ත සර්, සුරේශ්ට මහපටගිල්ල උස්සලා පෙන්නුවා...  පොරකාපු ළමයි අතරින් ජයන්ත සර් සුරේශ් ගාවට ආවා...

නියමයි සුරේශ්, මම හිතුවා ඕක වෙයි කියලා..

මොකද සර් වෙලා තියෙන්නේ....?

උඹට ලෝ ෆැකල්ටි යන්න පුළුවන්.. "ඒ" තුනක් තියෙනවා.. දිස්ත්‍රික් රෑන්ක් එක 18. මගෙන් සුභ පැතුම්.. ප්‍රියම්භිකාවත් නරක නෑ.. යුනිවසිටි යන්න පුළුවන් වෙයි... මම යනවා කොල්ලෝ, පන්තියක් තියෙනවා.. දැන් ඉන්න උන් උඹලට හපන්... 

හරි සර්, සර්ලා අපිට දුන්න දේවල් තමයි මේ... සුරේශ් ගේ හැඟුම්බර හඬ එළියට ආවේ පොඩි ගොතේකුත් එක්කමයි...

මට ඔයා ගැන ආඩම්භරයි සුරේශ්... මම ෆේල් උණත් කමක් නෑ.. ඔයා පාස්නම් ඒ ඇති.. අනේ මට කිස් එකක් දෙන්න විදිහක් නෑනේ බෙල්ල බදාගෙන... සුභ පැතුම් මගෙ රත්තරන්....

තැන්ක් යූ මගෙ මැනික.... තිසල් නම්බර්ස් තුනම අරන්නේ ගියේ.. ඌ බලාගෙන එයි ඔයාගෙ ඒවත්...

අඩෝ.... නීතිඥ්ඥ මහත්තයා සුභ පැතුම්...

තිසල්ගේ හඬ විද්‍යාලය දෙවනත් කලා...

කියපන් මොනවද අපි තුන් දෙනාගේ රිසල්ට්ස්... සුරේශ් කලින් දන්න වගක් හැඟෙව්වෙ නැත්තෙ තිසල්ගෙ ප්‍රීතිය නැති වෙයි කියලා හිතාගෙන..

උඹට ඒ තුනයි.. දිස්ත්‍රික් රෑන්ක් 18. කෙළින්ම ලෝ.. ආයේ එකේ දෙකක් නෑ... මට ඒ දෙකයි, ලොජික් සී බන්.. 142 රෑන්ක්... මේකිත් ගොඩ බන්... සිංහල ඒ ලොජික් බී පොලිටිකල් සී දිස්ත්‍රික් රෑන්ක් එක 245. කොළඹ අහුවෙයි... පට්ට බන්.... මදැයි ඔයින් ගියා....

අඬන්න එපා නිරූ... මේ මොකද?

මට සතුට වාව ගන්න බෑ.. ජීවිතේට කැම්පස් යන්න නොහිතපු මාව උනන්දු කලේ ඔයා.. මම ආදරෙයි මගෙ රත්තරන්... අනේ මට වාව ගන්න බෑ පැටියො.. 

අඬන්න එපා නිරූ.. පස්සෙ අඬමු.. දැන් හිත හදා ගන්න.. නැත්නම් ළමයි මටත් එක්ක විහිළු කරයි...

අම්මට සිරි.. මේකි මොකද බන් වැලහින්න වගේ.. යකෝ නිරූ උඹ විභාගේ ෆේල් වුනානම් මෙතන මැරෙයිනේ බන්... තිසල් ආයෙත් වක්කඩ ඇරියා...

හරි බන්.. වහගෙන ඉඳපන්.. තොටත් බ්‍රේක් නෑනේ කටට.... හවස් වෙනකන් ඉඳලා කොහෙ හරි ගිහිල්ලම යමන්...

එළ එළ... 

ගුරුවරුන්ගේ ‍යාළු මිතුරු මිතුරියන්ගේ සුභ පැතුම් මැද හා තමන්ට උගන්නපු ගුරුවරුන්ගේ දෙපා නමැද තුන් දෙනාම පාසලෙන් පිටත් වුනා... 

කෝච්චියේ යමන්... තිසල්ගේ යෝජනාවට තුන්දෙනාගෙම පය හැරුනේ දුම්රිය පල පැත්තට.. දුම්රිය පලේ බංකුවක පිළිවෙළින් තිසලුත් සුරේශ් හා නිරාශාත් ඉඳගත්තේ දුම්රියක් එන්නට තව බොහෝ වෙලා ඇති නිසා.. වෙනදා කෙලිලොල් ගතියෙන් හැසිරෙන තුන්දෙනා ලඟම තිබ්බේ බොහොම දැඩි නිහඩතාවයක්.. හැමෝම සිතිවිලි අතර හිර වෙලා හිටියා....

සුරා.. මොනාහරි කියපන්කෝ බන්.. තිසල් නිහඬතාව බින්දා..

නෑ බන්.... මට මොකුත් කියන්න වචන එන්නේ නෑ.. මම කියන්න පටන් ගන්නම්.. උඹලා දෙන්නා අහගෙන ඉන්නවද?

කියපන්... තිසල් කිව්වේ නිරාශාගේ මුහුණ බලණ ගමන්.. නිරාශාත් කිසිත් නොකියම ඔළුව වැනුවා...


මචන්, මේ හීනේ මම දැක්කේ ශිෂ්‍යත්වේ ෆේල් වෙලා ගෙදර ආපු වෙලාවෙම... තාත්තගේ මූණ බලලා ඒක ඇද වෙලා තිබ්බ වෙලාවේ.. මම එදා හිතාගත්තා බන් මම හොඳට ඉගෙන ගන්නවා කියලා... මම පාඩම් කරා බන් රෑ එළිවෙනකම්.. උඹලා මාව පොත් ගුල්ලෙක් කියලා හංවඩු ගහයි කියලා බයේ මම දවල් තිස්සේ උඹලත් එක්ක ඔට්ටු වෙලා ගෙදර ගිහින් රෑ පුරා මහන්සි වුනා බන්.. ඒ වගේ ප්‍රතිපල මෙච්චර හැගීම් බරයි කියලා මට හිතුනේ නෑ... ලොක්කා "ඒ" 6ක් එක්ක ඕලෙවල් පාස් වෙලා ටෝලරේට නඟින කොට මට ඇඬුනා බන්... ඒවා තමයි මට තිබ්බ ශක්තිය.. නිරූ පාඩම් නොකලත් ඕන පොත් ටික ඔක්කොම මට දුන්නේ මාව ගොඩ දාන්න.. උඹලගේ පිහිටෙන් මම අද මගේ ඉලක්කෙට ගිහින් මචන්.. මට විභාගෙ පාස් වුනාට වඩා සතුටු, මගේ අම්මගෙයි තාත්තගෙයි බලාපොරොත්තු ඉටු කරපු එකට මචන්.. එයාලට කොච්චරක් දුරට මේවා තේරෙයිද දන්නේ නෑ.. ඒත් මට සතුටුයි බන්.. ලොක්කාත් හිටියා නම් පාටියක්වත් දාන්න තිබුනා...

සුරේශ්ගේ කම්මුල දිගේ කඳුළු වැක්කෙරෙන්න වුනා.. ඔහු එය පිහ දැමීමටවත් උත්සාහයක් ගත්තෙ නෑ කියලා තිසායි නිරූයි දැක්කට, ඔහුගේ පීඩනය ඔහුටම මුදා හරින්න දීලා ඔවුන් නිෂ්ශබ්ධ වුනා.. සුරේශ් ආයෙත් කථාව පටන් ගත්තා..

මගේ ගමනට එකම බාධකය උනේ නිරූ ඔයා.. අපි දෙන්නා මේක පටන් ගත්ත දවස්වල මට පාඩම් කරන්න බෑ.. ඔයාව මතක් වෙනවා.. සතියක් විතර යද්දි මට අපේ සම්භන්ධය නවත්තන්න හිතුනා.. ඒත් ප්‍රශ්ණෙන් පැනලා දුවනවාට වඩා හිත පාලනය කරන එක හොඳයි කියලා මම ජයසෙන ජයකොඩි මහත්තයාගේ පිච්ච මල නව කථාවේ කියෙව්වා.. අනික ඔයාගෙ ආදරය මට අමතක කරන්න පුලුවන් වුනේ නෑ.. ඒත් දැන්... මට මැරෙන තුරාවට ඔයා ඉන්නවා.. මම ආදරෙයි නිරූ.. මචන් තිසා... මගේ හිත අද හොදට නිදහස්.. හවස 6 වෙද්දි බීච් එකට සෙට් වෙමු බියර් බෝතල් දෙකකුත් අරගෙන.. නිරූ මොකුත් කියන්නේ නැති වෙයි බන් අද....

අනේ අනේ.. පේනවා නේද කට්ටයාගේ තරම.. ලොකුවට කියෝලා අන්තිමට කිව්ව එක.. තිසා.. මෙතන සල්ලි වගයක් තියෙනවා.. හවස ඔයාලා වියදම් කරන්න...

අම්මට සිරි නිරූ... උඹනම් දේවතාවියක් නෙවේ.. දේවාලයක්.. අපිට හම්බෙන්නෙ නෑනේ මෙහෙම ගෑණු...

කවුද බන් ගෑණි... ගෑණු ළමයා කියහන්...

උඹනේ දන්නේ.. උඹට ඕනනම් කියහන්.. අපි දන්නවැයි ඕවා...

නොදකින් තොගෙ කටනම් හදන්න බෑ මේ කපේට...

සුරෙයා.. මම අර කඩේට පොඩ්ඩක් ගිහින් එන්නම්.. උඹලා දෙන්නා හිටපන් ටිකක්..  තිසල් එතනින් ගියේ අවශ්‍යතාවයකට නෙමෙයි.. ඒක සුරේශ්ට වගේම නිරාශාටත් තේරුණා...

නියම යාළුවෙක්...

හ්ම්ම්... ඉතින් සුරේශ්.. දැන් මොකද කරන්නේ...?

අපි දෙන්නටම කැම්පස් යන්න පුළුවන් වෙච්ච එකෙන් නිරූ, අපි අපේ සටනින් භාගයක් දිනුවා... දැන් මම කැමතියි අපි දෙන්න ගැන ඔයාලගේ ගෙදරින් දැන ගන්නවට.. දැන් එන ප්‍රශ්ණ වලට මුහුණ දෙන්න පුළුවන්... ඒත් අපි පුළුවන් තරම් ආරක්ශා වෙමු.. ඉල්ලගෙන කන්න ඕන නෑනේ ගොන් කරත්තේ...

ඔයාට ඕක ඔච්චර කල් මතක තිබ්බද සුරේශ්..? මටත් කොළඹ අහු වුනොත් හොඳයි... අපි දෙන්නට එකටම හිටියැකි එහෙට වෙලා....

හෙට කොහෙ හරි යමුද නිරූ....

කොහෙද?

දන්නෙ නෑ.. උදේ 8ට මෙතනින් හමුවෙලා කතා කර ගනිමු...

හා... මටනම් බයයි සුරේශ්.. ඒත් ඔයා එක්ක යන නිසා මම එනවා.. ඔයා කිසි දවසක මෙහෙම මට කථා කරලා නෑ... විභාගෙ ඉවර වෙනකම්ම ඉඳලා ඔයා මෙහෙම කතා කලාම ඒක බොරුවට හරි ප්‍රතික්ශේප කරන්න මගේ හිත නැවෙන්නේ නෑ රත්තරන්.... ගෙදරට මොකද කියන්නේ සුරේශ්....

ලයිබ්‍රි එක විකුණමු.. වෙන මොනා කරන්නද?

කපටි කොල්ලා.. අද තිසාත් එක්ක වැඩිය බොන්න එපා සුරේශ්.. මම මේ දෙන ලිහිල වැරදි විදිහට පාවිච්චි කරන්න එපා මහත්තයෝ... ඔයා මගේ හිත රිද්දන්නෙ නෑ කියලා මට විශ්වාසයි... ඒක කඩන්න එපා රත්තරන්...

මම ඒ විශ්වාසේ කඩ කරන්නේ නෑ මගෙ මැණික...

කෝච්චිය එනවා.. කෝ තිසල්...

අර එන්නේ... තිසා දුවගෙන ඇවිත් ඒ පෙට්ටියටම නැග්ගා...

එහෙනම් හවස සෙට් වෙමු මචන්... ගෙදර ගාවදි තිසා සමුගත්තේ අත්ලට අත්ලෙන් පහරක් ගසමින්... ගෙදර වැලේ ලොක්කගේ කමිසය තිබ්බ නිසා ලොක්කා ඇවිත් කියලා හිතාගෙන සුරේශ් ගෙට ගියා...

                                            ******

මද්දුවා.. කෝමද ප්‍රතිපල.. හන්දියේ කඩේ උන් කියනවා උඹ පාස්ලු.. මොකක්ද වෙලා තියෙන්නේ... ලොක්කා බෙරිහන් දීගෙන ගෙට ගොඩ වුනේ හති දාගෙන.. සුජිත් පස්සෙන්ම අම්මත්, තාත්තත්, පොඩ්ඩත්, තුන් දෙනාම ගෙට ගොඩ වුනා...

පාස්නම් තමයි ලොකු අයියේ... ඉඳ ගන්නකෝ කට්ටියම කියන්න විස්තරේ...

මොකක්ද යකෝ ඒ කතාව.. පාස්නම් තමයි... කියහන්.. මොකක්ද තත්වේ....

"ඒ" තුනක් තියෙනවා ලොකු අයියේ... ලෝ ෆැකල්ටිම ගියෑකි...

උඹනම් දෙයියෙක් මගෙ අම්මා... මම ටෝලරේට නැග්ග එක ගැන මට පොඩ්ඩක්වත් දුක නෑ බන්.... මද්දුවාව වැළඳගෙන ඉඹින ලොකූගේ ඇස්වල කඳුලු දැක්ක පොඩ්ඩාටත් ඇඬුනා...

මොකේටද මද්දුවෝ ගියෑකි කිව්වේ..? සුවර්ණා සැකෙන් වගේ ඇහුවේ තේරුණේ නැති නිසා... ඒත් ලොක්කගේ හැසිරීමෙන් මොනා නමුත් සුභවාදී දෙයක් සිදුවෙලා කියලා නම් ඇයට වැටහුනා...

මද්දුවා නීති පීඨයට තේරිලා අම්මේ....

තුණුරුවන් සරණයි මගේ පුතේ... ස්වර්ණාට ඉකි ගැහුනා.. ගුණපාල කරේ තිබ්බේ ලේන්සුවත් අරගෙන එළියට බැස්සේ කවදාවත් කඳුළු උනපු නැති ඒ ඇස් දෙකට නැගුණු කඳුලු බිඳු අනිත් අයට පෙනෙයි කියලා හිතාගෙන.. ආපසු ඔළුව විතරක් හරවපු ඔහු,

උඹ මට ජීවිතේට වටිනාකමක් එකතු කලා මගෙ පුතේ.. තුණුරුවන්ගේ පිහිටයි...

පියාගේ හඬේ තිබ්බ වෙව්ලන ගතිය අඳුරගන්න අම්මටයි දරුවන්ටයි අපහසු වුනේ නෑ...

පොඩ්ඩෝ.. දැක්කනේ... ඊලඟට උඹේ වැඩ ටිකයි අපිට බලන්න ඕන... ලොක්ක කිව්වේ පොඩ්ඩ දිහා බලාගෙන...

මම හිතුවා ඕක වැඩි වෙලා නොයා මගේ පැත්තට කැරකෙයි කියලා.....  පොඩ්ඩ කිව්වේ හිනා වෙවී...

රුපියල් සත නැති වුනාට ගෙදර මෙහෙම තියෙනවනම් කොච්චර එකක්ද කියලා මද්දුට හිතුනා.. අනිත් හැමෝටමත් එහෙම හිතෙන්න ඇති කියලාත් ඔහුගේ යටිහිත කීවා..

මද්දුවෝ.. මට අද සුසන්ත අයියා එක්ක පොඩි ගමනක් යන්න තියෙනවා.. හෙට සමරමු ඕක... උඹ තරහ නෑනේ..

මොන සැමරුම්ද ලොකු අයියේ...

සමරන්නේ නැතුව කොහොමද බන්.. තව අවුරුදු 6කින් අපි කියනකොට අපේ මල්ලි ලෝයර් කෙනෙක් කියලා.. පුහ්...

සොඳුරු සිහින හරිම අපූරුයි කියලා මද්දුවාට දැනුනා... ඇහැට නැගුන කඳුල ලේන්සුවෙන් පිහඳගෙන අප්පච්චි වැල්ලට යනකොටම පාත්වෙච්ච අම්මා එවැනිම සතුටු කඳුලක් චීත්තෙන් පිස දමනවා මද්දුවා සතුටෙන් බලාගෙන හිටියා... 

පින්තූරය මෙතනින්...                                                   මතු සම්භන්ධයි

රුදු රළ පෙළ මත දිවි.. 5

දෑතට වාරු අරගෙන මුහුදු රළ මතින් අමාරුවෙන් ඔරුව පදින ගුණපාලගේ හිතේ සිතිවිලි සරන්නට වුනා.. තම දුබල දෑතින් හබල අරන් ගොඩබිම පෙනෙන මානයේ ලංතෑරුමක් එල්ලගෙන මාළු අල්ලන්න පටන් අරන් දැන් අවුරුදු තිහකටත් වඩා වැඩියි කියලා ගුණපාලට හිතුනා.. මගේ ඔරුකඳ ඇතුලට වෙලා අවසන් හුස්ම හෙලපු මසුන්ගේ පිහිටෙන්, කීදෙනෙකුගේ ජීවිත රැකුනද කියන එකත් ඔහුගේ සිහියට ආවා...

පීනසේ වැඩිවෙලා ඇඳටම සවිවුණ තාත්තා, ඔහුගේ සේවයට සරි වෙලා හිටපු අම්මා, අදටත් ආගිය තැනක් නොදන්න මල්ලි, තමන්ගේ හොඳම යහලුවාත් එක්ක වහන් වෙලා ගියපු ලොකු නංගි, දෙමවුපියෝ සහෝදර සහෝදරියෝ නෑ කියලා හිතාගෙන ඒරොප්පෙට වෙලා සැප විඳින පොඩි නංගි, මේ හැමෝමත්, අවුරුදු 16දි තමංව විශ්වාස කරලා තමන් එක්ක ආපු සුවර්ණා, දරුවෝ තුන්දෙනා මේ ඔක්කොම මේ ඔරුවෙන් ජීවත් වුන ප්‍රාණියෝ කියලා හිතුනම පරම්පරා දෙකක් සවි කරපු ඔරුව ගැන භක්තියකුත් තමන් ගැන ආඩම්භරයකුත් ඔහුට දැනුනා... ඒ එක්කම වසර ගණනාවකට කළියෙන් තමන්ව අත හැරලා දාලා ගිය ජීවිත ගැන මතකය අළුත් වුනත්, ඔවුන් වෙනුවෙන් කඳුලක් ඇසට එන්නට තරම් ගුණපාලගේ හිත සංවේදී එකක් වුනේ නෑ...

වැල්ලේ ලෑලි ගේක ගෙවන ජීවිතය ඔහුට පුරුදු වෙලා තිබුනේ.. එහි වෙසෙන වෙනත් පවුල් වගේ මාළු අහුවෙන කාලෙට රටේ නැති බඩු ගෙදර පුරවන්නයි වාරකන් කාලෙට ඒවා එකින් එක විකුනන්නයි අවශ්‍ය නැති වුනේ හිතුවක්කාරෙට උනත් තමන් එක්ක දීග ආපු ස්වර්ණාගේ මුදල් පරිහරණය නිසා.. ඒ ඉතිරියත් කාබාසිනියා කලොත් කරන්නේ තමන්ම කසිප්පු මුදලාලිට දීලා කියලා ගුණපාලට නොහිතුනාම නෙවෙයි.. "කසිප්පු උගුරක් නැති බීඩියක් නැති ජීවිතේ මොකටද මාළු කාරයෙකුට.." ස්වර්ණාගේ කන්දොස්කිරියාවෙන් බේරෙන්න ගුණපාල උත්තරේ හදාගත්තේ ඒ විදිහට... යස ඉසුරු බෝමයක් නැතත් ණය නැති ජීවිතේ ඔළුවට හරිම නිදහසක් කියලා හිතුනට ගුණපාල මුදල් ගැන කල්පනා නොකරන්නෙම තමන්ට වඩා හොඳට ස්වර්ණා ඒ ටික කරන හින්දා... අවුරුදු 46ක් වෙලත් තාම නාඹර ගැටිස්සියක් වගේ පෙනෙන ස්වර්ණා, අවුරුදු 52ක් වෙච්ච හබලට වැහැරිච්ච ගුණපාලත් එක්ක ජෝඩු දාලා යනකොට, ගුණපාල සීරුවෙන් ඇවිදිනවා කියලයි කොල්ලො තුන් දෙනා විහිලු කරන්නේ... 

ගුණෙයෝ... මොකද බන් දැලට හිනා වෙන්නේ...

අමරේ එහා ඔරුවේ ඉඳගෙන අහනකොටනම් ගුණපාලට ටිකක් චකිතයක් දැනුනා... ලැන්තෑරුම් එළියෙනුත් මූ බලාගෙන ඉන්නේ මගේ දැලට අහුවෙන මාළු ගැන... ගුණපාල තමන්ට කොඳුර ගත්තේ අමරපාලට ඇහෙයි කියන පරිස්සම නිසයි...

                                           ********


සුජියා තාම ආවේ නෑ... ගාමිණීගේ කඩේට වෙනදා කෝල් එකක්වත් දෙනවා පරක්කු නම්... ලඟක නැතුව ඇති.. නවසීලන්තේ කිට්ටුවට යනවා කියලා කථාවක් කිව්වට අපිට ඕවයේ දැනුම් තේරුම් තියෙන එකක්යැ.. පාන්දර නැගිටලා ලිප මොළවන ස්වර්ණාගේ හිතේ දාහක් දේවල්.. 

මද්දුවෝ.. වැල්ලට පලයන්, තාත්තා එනවා ඇති... 

ම්ම්....

කීවාම අහලා පලයන්කෝ පුතේ.. පොඩ්ඩෝ නැගිටලා පාඩම් කරහන්... 

මද්දු දඩි බිඩියේ නැගිට්ටේ පරක්කු වුනොත් තාත්තගේ කටින් පිටවෙන නොසරුප් වඳන් අහන්න ඇති අකමැත්ත නිසයි.. දත් මදින කුඩු පැකට් එකෙන් ටිකක් අල්ලට දාගත්ත මද්දු බුරුසුවත් ඒකේ අතුල්ලගෙනම පිටවුනේ කුස්සියේ පිටිපස්සේ වතුර කලෙන්ම මූණ හෝදන්න හිතාගෙන...

පසුගිය අගෝස්තු මස පැවැත්වුන අධ්‍යාපන පොදු සහතික පත්‍ර උසස් පෙළ විභාගයේ ප්‍රතිපල අද පිටවන බව විභාග දෙපාර්තමේන්තුව පවසයි...

අම්මේ...

මොකෝ... 

ඇහුනද රේඩියෝ එකේ කියපු එක...

නෑ බන්.. මට ඇහුනේ නෑ...

අපේ ප්‍රථිපල එනවා කියන්නේ... 

ඕක එද්දි දවල් වෙයිනේ බන්.. දැන් ඉක්කනට වැල්ලට පලයන් අර නාකි මනුස්සයා කේන්ති ගස්සන්නේ නැතුව...

ප්‍රතිපල එන එකේ බරපතලකම දෙමවුපියන්ට එච්චර වැටහෙන්නේ නැති එක ගැනත් මද්දු සතුටු වුනා.. වෙරළට පිය මනින අතරේ දාහක් දේවල් කල්පනාවට ආවා.. ලියපු එකනම් හොඳට ලීවා.. සිංහල වලටයි ලොජික් වලටයිනම් ඒ එකක් ඒවි.. පොලිටිකල් තමයි ප්‍රශ්ණේ... බී එකක් ආවත් ඇති වෙයි.. සමස්ත ලංකා ජයග්‍රහනයක් තියෙන නිසා මොනව හරි කරගන්න බැරි වෙන එකක් නෑ... ඒත් කුමන හෝ හේතුවක් නිසා අසාර්ථක ප්‍රතිපලයක් ආවොත් කියන බය සුරේශ්ගේ හිතේ කොණක තිබ්බා.. එහෙම වුනොත් තමන්ට ඊලඟ අවුරුද්දෙත් විභාගෙට මුහුණ දෙන්න පුළුවන් උණත්, ලබන සතියේ සාමාන්‍ය පෙළ ලියන පොඩ්ඩාට කොහොම බලපාවිද කියලා සුරේශ්ට හිතුනා... ඊටත් නිරූව ලඳු ගානේ, මුළු ගානේ, හම්බෙලා එපා වෙලා තිබ්බේ.. හරියකට කතා කරන්නෙත් පංසලේදි විතරයි.. ඒකත් ප්‍රේමසිරියයි ගෑණියි ඉන්න තැන.. ප්‍රතිපලේ කොහොම වෙතත් නිරූවවත් හම්බ වෙන්න පුළුවන්නේ කියලා සුරේශ්ට හිතුනට ප්‍රතිපල ගැන ලොකු බලාපොරොත්තුවක් ඔහුගේ හිත ඇතුලේ තිබුනා...

වරෙන්කෝ අඩිය ඉක්මන් කරලා.. මෙතන ලමිස්සියෝ වගේ පද්දා පද්දා එන්නේ....

තාත්තාට සුපුරුදු විදිහට තරහ ගිහින් වග දැනගත්ත සුරේශ් වහාම කතාවේ මාතෘකාව වෙනස් කලා...

තාත්තේ, අද අපේ ප්‍රතිපල එනව කියලා රේඩියෝ එකේ කිව්වා...

මොන ප්‍රථිපලද බන්..?

ඇයි ඒ ලෙවල්..

උඹ කරායැ එහෙම විභාගයක්....

ඇයි අගෝස්තුවේ කලේ.. උසස් පෙළ...

අහ්.. එහෙම එකක් කළාද? උඹලගේ අම්මා කීවා තමයි උඹ මොකක් හරි එහෙම එකක් කලා කියලා.. මට ඕවගේ නිච්චියක් තියෙනවයේ බන්.. මෙන්න මේ ඔරුව ඇදහන් ගොඩට..

තවත් කියන එකේ තේරුමක් නැති නිසා සුරේශ් තාත්තත් එක්ක එකතු වෙලා ඔරුව ගොඩට ඇඳලා මාළු ටික දැලෙන් ගලවන්න තාත්තට උදව් කලා... මාළු කූඩේ අරගෙන තාත්තව තෙප්පමට පිටත් කරපු සුරේශ්, තාත්තගේ ආම්පන්න ටිකත් අරන් ගෙදරට ආවේ පිලී ගඳ යන්න නාලා පාසැල් යන්න හිතාගෙන... 

                                    **********


නැන්දේ.....

ආ.. දුවේ.... නිරාශාගේ කටහඬ දැන් සුවර්ණාට අමුතු දෙයක් නෙවෙයි... ප්‍රේමසිරි මුදලාලිගේ ගෙදරදි සුවර්ණාට නම කියලා කතා කරන නිරාශා තමන්ගේ ගෙදරදි නැන්දේ කියලා කතා කරනවා... ප්‍රේමසිරි මුදලාලිගේ ගෙදරදි බේබි කියලා කතා කරන ස්වර්ණා තමන්ගේ ගෙදරදි දුවේ කියලා කතා කරනවා... අහල පහලට දෑස් යැව්වේ මොකෙක්වත් ඉන්නවද බලන්න.. ඔය ටික ඇහුනනම් ඇති උන්ට ප්‍රේමසිරියාගේ කණේ තියන්න...

සුරේශ් ඉන්නවද?

ඔය ඉස්කෝලේ යන්න ලෑස්ති වෙන්නේ...

මමත් ඉස්කෝලේ යන්න හිතාගෙන ආවේ නැන්දේ..? අද ප්‍රථිපල එනවලුනේ.. දන්නේ නැත්නම් ඒකත් කියලා සුරේශ්වත් එක්කගෙන යන්න ආවේ..

අනේ දරුවෝ.. මේ වට පිටේ එව්වො දැක්කොත් අපටත් විසුමක් වෙන්නේ නෑ...

මම තාත්තට කියලමයි නැන්දේ ආවේ.. අද සුරේශ් එක්ක යන්නේ කියලා... අම්මටත් කිව්වා.. යාළුවෝ නැති නිසා සුරේශ් එක්කවත් යන්න කියල කිව්වා...

එන්න ළමයෝ ගෙට... පුරුද්දට එහෙම කිව්වට නිරාශා කවදාවත් ගෙට ගොඩ උනේ නෑ.. පිළිතුරු උත්තරෙත් පුරුදු විදිහටම නිරාශාගේ මුවින් පිට වුනා..

කමක් නෑ නැන්දේ... මෙහෙම හොඳයි...

සුරේශ් ලක ලෑස්ති වෙලා නිරාශාත් එක්ක ඈතට යනකම්ම බලන් හිටියට මොකද, හදවත කොණක හීනියට ඇවිලෙන ගින්දරක් තියෙන බව ස්වර්ණාට දැණුනා..

ඉතින්....? නිරාශාම නිහැඬියාව බින්දා....

පිංතූරය මෙතනින්...                                                        මතු සම්භන්ධයි...

ප.ලි. අළුතින් ලියන්න පටන් ගත්තා වුනත් කට්ටිය දෙන සහයෝගය ඉතාම අගය කරනවා... ප්‍රසංශා අඩුපාඩුත් පෙන්නලා දෙනවානම් ඉතාමත් අගය කරනවා...